Buddyjska epistemologia Tybetu

Niniejszy tom stanowi wprowadzenie do studiów nad tybetańską epistemologią buddyjską. Zawiera nie tylko pierwsze polskie przekłady tybetańskich tekstów epistemologicznych, ale także - z jednym wyjątkiem - pierwsze tłumaczenia tych tekstów w ogóle (wedle mojej wiedzy nie były one dotychczas tłumaczone). Dodatkowo specyfiką tego tomu jest wybór tekstów z tradycji Karma Kagyu, która prawie w ogóle nie pojawiała się na mapie badań nad tybetańską epistemologią, w których dominują tradycje Gelug i Sakja oraz najwcześniejsza epistemologia z tzw. okresu pre-gelug.
Tematyka tych tekstów obejmuje wstępne zagadnienia, z jakimi styka się adept rozpoczynający studiowanie epistemologii buddyjskiej. Dwa pierwsze przełożone teksty mają charakter, by tak rzec, porządkujący, czyli traktują o historii i roli epistemologii w naukach Buddy. Kolejne trzy przekłady podejmują dwa zagadnienia, które są dyskutowane na początku niemal każdego traktatu epistemologicznego, a mianowicie kwestię Buddy jako ucieleśnienia poznania właściwego oraz definicję poznania właściwego.
Wszystkie przekłady są opatrzone obszernymi komentarzami tłumacza. Mają one stanowić dopełnienie tekstów źródłowych i przedstawiać brakujący kontekst, podawać dodatkowe, istotne dla pełnego zrozumienia tekstu informacje, a czasami rozwijać czy interpretować dyskutowane kwestie. Czytane zatem łącznie ¬̶̶ przekład i mój komentarz ¬̶̶ powinny ułatwić spotkanie z epistemologią buddyjską oraz umożliwić postawienie pierwszego kroku w tym niezwykle ciekawym obszarze filozofii Tybetu.
Ze wstępu